Vooraleer je een Freiberger overweegt, lees eerst dit…

Misschien heb je al wel eens een vakantie doorgebracht in Zwitserland, een Europees land dat niet tot de Europese Unie behoort. Zo ja, dan weet je ook dat het leven daar een pak duurder is dan bij ons.

Voor een eenvoudig watertje op restaurant betaal je al snel 3.5€

Als je dan even de lijn doortrekt dan zal je niet versteld staan dat ook het Freibergerpaard een prijskaartje met zich draagt.

Wij, als Europeanen moeten dan ook nog een keer de douane/importkosten betalen, in totaal 32.5% op de aankoopfactuur!

Wanneer de financiële kant voor jou niet écht een probleem is, dan kan de Freiberger je de deur openen tot een wereld die je wildste paardendromen waarmaken.

Maar laat ons even op reis gaan naar de Jura.

Eens je Frankrijk verlaat via de douanepost in Boncourt dan ben je nog een halfuurtje van de wieg van de Freiberger verwijderd.

Het Freibergerpaard ‘is geboren’ in de Jura. Je zal ze in gans Zwitserland terugvinden, maar hun ‘roots’ liggen in het Juragebergte.

De Zwitserse Confederatie beschermt de fokkerij van het Freibergerpaard met allerhande premies en subsidies waardoor de fokkers via raad en daad van wetenschappelijke specialisten in de staatsstoeterij in Avenches en in samenspraak met doorwinterde fokkers tot een ‘superproduct’ gekomen zijn, het actuele Freibergerpaard, een paard uniek in zijn soort.

Ooit begon hij als koudbloed, licht werkpaard en wordt hij nu nog steeds zo gecatalogeerd, toch is hij mijlenver verwijderd van de klassieke koudbloed. Hij heeft nog steeds het ‘coole, trouwe karakter’ van de koudbloed maar daar houdt elke verdere vergelijking mee op.

Waarom de Jura?

De ondergrond is hier bijzonder kalkrijk. Een veulen dat hier de eerste 6 maanden van zijn leven begint, krijgt meteen een extra start qua botontwikkeling.

Tijdens de zomermaanden gaan de jonge paarden vaak naar de Alpages, de hoog gelegen weides, net als de Zwitserse koeien, waar ze zich verder kunnen ontwikkelen in een redelijk ruw klimaat en waar het reliëf hun spieren, hart en longen sterk maakt, allemaal factoren waardoor ze een behoorlijk uithoudingsvermogen krijgen.

Conclusie: Deze paarden hebben een start van een leven die wij in onze contreien niet kunnen aanbieden.

In 1924 kwam het eerste FM-register tot stand

Graag geef ik jullie wat leuke weetjes door ivm het Freibergerras.

Vorig jaar was het precies 100 jaar geleden dat het 1e gynealogisch register van het Franches-Montagnes paard het daglicht zag.

Onderstaande foto’s illustreren de diversiteit van de Freiberger in het begin van de vorige eeuw.

  1. KANDER

2. Vierspan uit 1930

3. CHASSEUR

De bovenste foto toont de Zwitserse hengst KANDER met een Ardeense afstamming en een schofthoogte van 1.63

De middelste foto stelt het type Freiberger voor die in 1930 aangekocht werden voor de Zwitserse artillerie door de Régie van Thoune.

Op de 3de foto zie je CHASSEUR, eigendom van het Maison de Santé in Bellelay.

Deze bruine hengst met afstamming van Max II en Pacha is de stamvader van ongeveer 1400 veulens waaruit 26 goedgekeurde hengsten zijn voortgekomen. Hij wordt beschouwd als de ‘Heer van het Ras’ in he begin van de 20ste eeuw.

Volgende foto leert ons de 14 eerste families kennen uit de fokkerij, hun kleur en hun afstamming.

De hengst VAILLANT situeren we in 1891.

Zijn zonen RAVACHOL (1895)en VACHER (1896) komen uit moeders van de Anglo-Arabier TACTICIEN.

Ravachol, Pacha, Péru en Habile zijn de basislijnen van de huidige H-lijn;

Vacher, Rubis, Rémus zijn de basislijnen voor de actuele D-V-R lijnen.

De genetica van IMPREVU (1896) werd doorgegeven via MAX I – MAX II – CHASSEUR – LAFAYETTE – JURASSIEN. Deze famillie wordt vandaag vertegenwoordigd door de C-lijn.

Bron: Le Franc-Montagnard 126 ième année N°18051

Over de freiberger….

Eigenlijk worden er het ganse jaar door activiteiten georganiseerd rond de Franches-Montagnes (of Freiberger paarden).

Als je een paardenliefhebber bent dan moet je vast en zeker eens een vakantie plannen tot daar.

Het is niet eens zo ver. Saingelegier of Avenches, alles  ligt net over de grens met Frankrijk en is dus best een korte trip voor ons Belgen.

        

     

 

Niet enkel de koeien dragen hun bellen, zo ook de paarden. Bedoeling is om ze op de grote weides terug te vinden. Ieder fokker herkent het geluid van zijn bellen en kan zo zijn dieren localiseren.

De bovistop …een geniaal idee van de Zwitsers

Ja en nieuwsgierig zijn ze ook wel hoor. Ik zou me deze scène niet kunnen inbeelden zonder ongelukken in een wei met warmbloedhengsten en daar die jonge hond tussen…. Met deze jonge Freiberger hengsten bleek dit echt geen enkel probleem.

Een bezoekje brengen aan de fokker van onze Nestor

Vooraleer we de kudde kunnen bezoeken moet er eerst naar een vriend gebeld worden om te weten WAAR de man de kudde de dag ervoor opgemerkt heeft…. Van een grote wei gesproken!….

Nog een idee misschien voor een handige Harry die wat ijzers en tijd op overschot heeft 😉

      

De bovistop in de Zwitserse Jura

De Zwitserse overheid heeft ooit een prachtig besluit genomen met hun hectaren-grote weides uit te besteden aan de lokale kwekers van paarden en koeien. Verschillende boeren/fokkers kunnen tijdens het voorjaar-en zomerseizoen hun dieren laten grazen op deze weides.

Ik hoor je al denken:’ So what? Dat gebeurt hier ook.’ Wel, bekijk dan even de foto’s…

De eerste foto is geen foto van losgebroken paarden, nee, dit is heel gewoon in de bovistop.

Alle paarden en koeien groeien daar op, lopen en leven daar in volledige vrijheid en in hun natuurlijk habitat.

De mensen die toevallig hun boerderijen in de bovistops hebben liggen en daar dus ook wonen, wel, die zitten zelf met hun tuin en huis achter draad en omheining. Daar moet je als buitenlander eerst even aan wennen. Maar het idee zelf is eigenlijk super.

Deze weides zijn zo immens groot dat het verkeer er moet kunnen doorpasseren.

Met behulp van een bareel en een wildrooster blijven alle dieren veilig binnen deze weides.

Het grote voordeel? Er zijn er meerdere en nog niet de minste zou ik durven zeggen!

  • het doorgaand verkeer is verplicht om uit te kijken naar dieren die kunnen oversteken of die langs de weg liggen te slapen.
  • het verkeer gebeurt er dus automatisch veel trager
  • de paarden en koeien zijn van kindsbeen af gewend aan verkeer
  • de paarden groeien op in kuddes in hun natuurlijk milieu en krijgen van in den beginne hun opvoeding en regels mee binnen de kudde.

Dit maakt nu juist de Franches-Montagnes die daar geboren werden zo extreem betrouwbaar in het verkeer en zo handelbaar met mensen.

Ze vinden al die motorgeluiden heel gewoon. Alleen al voor je eigen veiligheid als ruiter of menner is dit een grote troef!

En wat de automobilisten betreft…. wel die moeten zonder enige overheids-of politiecontrole sowieso vertragen omwille van de dieren.

Misschien een idee voor onze minister van verkeer.

Het zou een hele besparing betekenen op vlak van verkeersremmers, camera’s en flitspalen. En het is best heel LEUK!

        

Napoleon is aangekomen

                              

 

 

Vandaag is Napoleon toegekomen. Een heel fiere Franches-Montagnes die een zeer mooi dressuur-palmares heeft opgebouwd.

Een gouden karakter, heel wel opgevoed en letterlijk welgemanierd.  Reverences maken is voor hem geen probleem.

We kijken er naar uit om hem snel onder het zadel te rijden.

Vandaag nog even bekomen van de rit van Zwitserland tot hier bij ons in de Ardennen en morgen starten we…

Nog 1 keer slapen en dan heerlijk genieten van een top dressuurpaard uit de Jura.