Een ruiter die rijdt met ‘gevoel’, wat betekent dit nou precies?

Gevoel bij paardrijden is een tweeledig iets.

Enerzijds is er het luik  ‘luisteren naar’ en het tweede luik is ‘spreken’.

‘Luisteren naar’ betekent dat je vooraleer je in het zadel kruipt je lichaam op de grond reeds hebt leren kennen, met zijn asymmetrie, zijn knelpuntjes, zijn pijntjes, zijn blokkades of spanningsplekken…

Je houding die je door de jaren heen hebt verworven is ontstaan door fysieke en emotionele situaties.

Zo is ieder mens/paard verschillend in houding/uitzicht. (foto hieronder van Sara Wyche)

De gewoontehouding van een mens wordt eens hij op een paard kruipt tot 4X toe versterkt.

Bv. je asymmetrie van op de grond neem je versterkt mee in het zadel.

Wat dit met je paard doet hoef ik je niet uit te leggen.

Immers ieder zoogdier heeft een vorm van asymmetrie, ook je paard.

En is ‘rechtrichten’ niet dé belangrijkste peiler in de rijkunst?

Het eerste dat je best doet als je opstapt in je zadel is je lichaam scannen.

Het is de eerste stap naar communicatie met je paard.

Immers vanuit de kennis van jouw lichaam  (zowel beeld als gevoel) zal je gaan ‘spreken’ met je paard via de hulpen. 

Verkeerde kennis geeft verkeerd spreken, dus verkeerde hulpen… (Natuurlijk doe je dit onbewust, maar dit is nou net het probleem!)

Eens je dit snapt, ben je op de goeie weg om met een volgende, goed gebalanceerde, evenwichtige zit te kunnen rijden zonder het paard te storen in zijn motoriek.