Elevage du Seneut

Nash en Nazard du Seneut, onze 2 jaarling-veulentjes komen van deze élevage. Michel Queloz heeft een reputatie opgebouwd als president van de jury van het Franches-Montagnes stamboek. Dat wordt je pas als je een echte kenner bent, met een oog op een paard en vooral dat je al die kennis kan gebruiken voor de eigen fokkerij.

In bijgevoegd artikel lees je dat zijn Elevage du Seneut, eens te meer een mogelijk paard heeft voortgebracht met een veelbelovende toekomst.

Het was Michel die ons zijn 2 veulentjes toonde in september 2018. We waren snel verkocht en de 2 hengstjes staan ondertussen bij ons thuis en worden verzorgd om ze op te leiden tot keurige Franches-Montagnes die zowel onder zadel als in de koets zullen gaan binnen 2 jaar.

Over de freiberger….

Eigenlijk worden er het ganse jaar door activiteiten georganiseerd rond de Franches-Montagnes (of Freiberger paarden).

Als je een paardenliefhebber bent dan moet je vast en zeker eens een vakantie plannen tot daar.

Het is niet eens zo ver. Saingelegier of Avenches, alles  ligt net over de grens met Frankrijk en is dus best een korte trip voor ons Belgen.

        

     

 

Niet enkel de koeien dragen hun bellen, zo ook de paarden. Bedoeling is om ze op de grote weides terug te vinden. Ieder fokker herkent het geluid van zijn bellen en kan zo zijn dieren localiseren.

De bovistop …een geniaal idee van de Zwitsers

Ja en nieuwsgierig zijn ze ook wel hoor. Ik zou me deze scène niet kunnen inbeelden zonder ongelukken in een wei met warmbloedhengsten en daar die jonge hond tussen…. Met deze jonge Freiberger hengsten bleek dit echt geen enkel probleem.

Een bezoekje brengen aan de fokker van onze Nestor

Vooraleer we de kudde kunnen bezoeken moet er eerst naar een vriend gebeld worden om te weten WAAR de man de kudde de dag ervoor opgemerkt heeft…. Van een grote wei gesproken!….

Nog een idee misschien voor een handige Harry die wat ijzers en tijd op overschot heeft 😉

      

De bovistop in de Zwitserse Jura

De Zwitserse overheid heeft ooit een prachtig besluit genomen met hun hectaren-grote weides uit te besteden aan de lokale kwekers van paarden en koeien. Verschillende boeren/fokkers kunnen tijdens het voorjaar-en zomerseizoen hun dieren laten grazen op deze weides.

Ik hoor je al denken:’ So what? Dat gebeurt hier ook.’ Wel, bekijk dan even de foto’s…

De eerste foto is geen foto van losgebroken paarden, nee, dit is heel gewoon in de bovistop.

Alle paarden en koeien groeien daar op, lopen en leven daar in volledige vrijheid en in hun natuurlijk habitat.

De mensen die toevallig hun boerderijen in de bovistops hebben liggen en daar dus ook wonen, wel, die zitten zelf met hun tuin en huis achter draad en omheining. Daar moet je als buitenlander eerst even aan wennen. Maar het idee zelf is eigenlijk super.

Deze weides zijn zo immens groot dat het verkeer er moet kunnen doorpasseren.

Met behulp van een bareel en een wildrooster blijven alle dieren veilig binnen deze weides.

Het grote voordeel? Er zijn er meerdere en nog niet de minste zou ik durven zeggen!

  • het doorgaand verkeer is verplicht om uit te kijken naar dieren die kunnen oversteken of die langs de weg liggen te slapen.
  • het verkeer gebeurt er dus automatisch veel trager
  • de paarden en koeien zijn van kindsbeen af gewend aan verkeer
  • de paarden groeien op in kuddes in hun natuurlijk milieu en krijgen van in den beginne hun opvoeding en regels mee binnen de kudde.

Dit maakt nu juist de Franches-Montagnes die daar geboren werden zo extreem betrouwbaar in het verkeer en zo handelbaar met mensen.

Ze vinden al die motorgeluiden heel gewoon. Alleen al voor je eigen veiligheid als ruiter of menner is dit een grote troef!

En wat de automobilisten betreft…. wel die moeten zonder enige overheids-of politiecontrole sowieso vertragen omwille van de dieren.

Misschien een idee voor onze minister van verkeer.

Het zou een hele besparing betekenen op vlak van verkeersremmers, camera’s en flitspalen. En het is best heel LEUK!

        

Er was eens een Franches-Montagnes ….Napoleon

     

Hij kwam, zag en overwon meteen onze harten…

Voor een paar jaar kreeg deze ruin het etiket als beste dressuurpaard Franches-Montagnes in Zwitserland.

Zijgangen, appuyementen, galopwissels, niks is voor hem teveel. Hij vraagt gewoon om te mogen werken.

Als je opstapt valt meteen de imposant gespierde nek op. Wanneer hij zich op stap zet, voel je de krachtbom onder je, maar o, zo’n gouden hart!….

Een keer meer het bewijs dat de Franches-Montagnes een paard is dat wel degelijk veel meer in zijn mars heeft dan alleen maar een koets-of recreatiepaard te zijn.

Hij zal in ieder geval bij ons een goede thuis hebben en hopelijk nog heel lang een uithangbord zijn voor zijn ras.

We gaan ons in elk geval laten zien op de dressuurwedstrijden in onze streek…

Wordt zeker vervolgd…